Toen we in het najaar van 2018 begonnen kwamen we bij elkaar in de voogdenkamer van het Armhuiszittend Convent in de A-Kerkstraat. Dat alleen al was fijn. Ik voelde me in die kamer met z’n sfeer van vroegere tijden als het ware lid van een literair genootschap.

En voor dat er nu gedacht wordt dat we als poëzie-schrijvers ook literaire pretenties hebben dat is niet het geval. Om te beginnen wordt het begrip “poëzie” nogal ruim geïnterpreteerd.         

We zijn inderdaad begonnen met gedichten maar gaandeweg verbreedden we dat naar alles wat in woorden gevat kan worden maar dan wel in door ons mooi gevonden vormen, klanken en beelden. We schreven korte verhaaltjes, stukjes, columns, anekdotes, dialoogjes en monoloogjes. Kortom, we schreven waar we zin in hadden en lazen dat al of niet geroerd of grinnikend aan elkaar voor.

Zo hebben we dat het afgelopen jaar ook geprobeerd maar ging dat als gevolg van de pandemie maar een enkele keer gepaard met een ontmoeting.

Het lukte ook nog een paar maanden om met meer en minder succes, elkaars epistels digitaal uit te wisselen maar de sjeu was en is er af. Dat is jammer maar begrijpelijk; we wilden immers sámen kunst verkennen en dat gaat het beste tijdens een ontmoeting.

Zodra het in verband met Corona weer veilig kan, hopen we elkaar weer tijdens live ontmoetingen te kunnen inspireren.

In het najaar 2021 doet en deel van onze groep mee aan het dialogenproject met begeleiding van het NNT. We schrijven zelf de dialogen en oefenen bij het NNT voor de voorstelling. De voorstelling stond als voorprogramma in de Schouwburg in Groningen gepland op 3 december 2021. Leerlingen van het Guyot instituut en Preadinius college zouden dan ook hun dialogen uitvoeren. We waren heel beneiuwd naar de dialogen van de jongeren.
Helaas ging de voorstelling in verband met Corona niet door